75 jaar vrijheid met elkaar voor elkaar

Blog, Nieuws 2020
FOT©HAST symbool

75 jaar vrijheid

Bijna is het zover. Grote delen van Nederland zijn al 75 jaar vrij. Vrij van een regime wat we niet wilden en ook nu niet willen. Vrijheid waarvoor jouw en mijn(groot)ouders voor hebben gevochten. We konden door de geallieerden en onze verzetshelden onze vrijheid weer terugkrijgen. Er kwam 75 jaar geleden een einde aan het begrip “oorlog” in het huidige Nederland. Na een lange hongerwinter kwam er weer voedsel op tafel, er kon weer vrij worden gesproken en we konden en mochten ook weer massaal de straat op. Genieten van alle mooie dingen die op ons afkwamen. Of het nu nieuwe muziek was, mooie sport, prachtige nieuwe architectuur, nieuwe ontwikkelingen op gezondheidsgebied en in techniek. We werden overspoeld. We waren weer vrij om ons te ontwikkelen. Er brak een een nieuwe tijd aan met heel veel vrijheid voor ons in Nederland..

Maar toch de vrijheid van vandaag is niet meer de vrijheid die we aan het begin van dit prachtige decennium hadden. Nee we moeten inschikken of misschien juist niet, maar eerder uit elkaar. De ”1,5 meter samenleving” is een nieuwe term geworden. Geen van onze ouders of grootouders had daar ooit over gehoord 75 jaar geleden. Zij konden toen bij elkaar zitten en samen plannen maken. Gezelligheid was weer een woord wat zij handen en voeten konden geven. Samen schouder aan schouder, hand in hand konden zij beginnen aan het bouwen van een prachtig Nederland.

Nu in 2020 mogen we niet meer in grote gezelschappen zitten, mogen we niet meer met veel mensen in een winkel staan, of naar een restaurant, café of kantine is er niet meer bij. Letterlijk schouder aan schouder staan voor een sportwedstrijd, een festival  een festijn hebben we (hopelijk tijdelijk) op  moeten geven. Er is ons ondanks dat we geen oorlog op Nederlands grondgebied hebben een stuk(je) vrijheid van ons afgenomen. Vrijheid waar wij, inwoners van Nederland, zoveel jaren met elkaar voor hebben gewerkt, is niet meer zo normaal als dat we dachten. Het afpakken van dat stukje vrijheid om naar je ouders te kunnen gaan in een (verzorgings)huis of naar je kind, wat niet meer thuis woont, of gewoon een bakkie te doen bij je vrinden, doet ons heel veel. We zijn nu in “oorlog” met de “corona-killer”.

Als we rationeel kijken, weten we dat het niet anders kan. Maar diep in ons hart willen we die ander tegen ons aandrukken, een knuffel, een zoen op zijn / haar voorhoofd geven. We willen hem of haar weer kunnen ruiken, gewoon face to face zien zonder plexiglas er tussen.

Is dit de vrijheid die we nu dit jaar hadden moeten vieren?

Groots opgezette festivals, klapstukken van een jaar 75 vrijheid. Nee helaas, we kunnen de vrijheid niet zo vieren zoals onze (groot)ouders dat 75 geleden mochten en konden doen. Zingen, hossend en dansend over de straat alsof we Europees voetbal kampioen waren. Met tientallen mensen op tanks door straten rijden. Samen van de vrijheid genieten.

Met elkaar voor elkaar

Anno 2020 zitten we, met elkaar voor elkaar,  alleen in ons eigen bubbeltje de vrijheid te vieren. Thuis achter een scherm kunnen we zien wat onze leiders hier over te zeggen hebben. Thuis kijken naar een vrijheidsconcert. Wederom wordt er nu door helden in de zorg, logistiek, dienstverlening, onderwijs en vele andere sectoren, gestreden om ons de vrijheid weer terug te geven en WIJ kunnen ZE daarbij helpen.

Maar de vrijheid waarvoor 75 jaar geleden is gestreden hebben we nog steeds:

  • vrijheid van meningsuiting,
  • vrijheid van religie,
  • vrijheid van geaardheid
  • vrijheid van werk,
  • vrijheid van gelijkwaardigheid
  • vrijheid om te kunnen gaan en staan waar we willen (ook nu nog)

zijn de vrijheden waar onze (groot) ouders voor hebben gestreden en waar ik ze altijd dankbaar voor zal blijven.

Maar het kan zo maar zijn dat deze (beperkte vrijheids)crisis wereldwijd door sommige wordt aangegrepen om meer macht naar zich toe te trekken. Als dat gebeurd is de vrijheid waar onze (groot)ouders voor hebben gestreden weer zo verdwenen.

Laten we de vrijheid, waarvoor is gestreden en waarvoor ook NU weer wordt gestreden, door geven aan onze kinderen.

Iedereen verdient het om in vrijheid op te groeien en in vrijheid gezond te leven.

Vrijheid is als bladgoud
Geef-vrijheid-door