Col du VAM een berg die een uitdaging is
De derde editie van de VAM was een behoorlijke beproeving. Hoewel de weersvoorspelling voor zaterdag flink was bijgesteld, stonden we die ochtend onder een strakblauwe hemel klaar voor een heroïsche run. Al snel werd duidelijk dat de records van eerdere edities niet verbroken zouden worden. De warmte eiste zijn tol; na amper een uur zagen we de eerste deelnemers al worstelen. De felle zon ontpopte zich tot een geduchte tegenstander en zou vrijwel tot het einde een dominante factor blijven. Voor mij als fotograaf was dit natuurlijk ideaal – liever een licht bewolkte hemel dan een grauwe regenlucht, al dachten de lopers daar ongetwijfeld anders over!
Pauzes werden langer en strategischer ingezet, allemaal met het oog op die felbegeerde medaille. De Wereldse Smaken profiteerde optimaal van de omstandigheden; er werd enorm veel vocht genuttigd, van water en Corona tot heerlijke mosterdsoep en overheerlijke snacks. Om 13:00 uur stopte de VAM|4, waarna de VAM|8 van start ging terwijl de VAM|12 onvermoeibaar doorging.
Tegen het einde van de dag laaide het fanatisme bij veel lopers weer op. Menig deelnemer zette nog dat extra rondje in, zelfs tot een paar minuten over half negen ’s avonds. Tussen 20:00 en 21:00 uur kwamen de lopers, met zichtbaar vermoeide lichamen, over de finish. De laatste loper had nog geen anderhalve minuut over, maar kwam desondanks knap binnen de tijd over de streep.
Ik kijk terug op een schitterend evenement, vol leuke gesprekken met de lopers. Jullie enthousiasme, inzet en doorzettingsvermogen waren inspirerend. Stuk voor stuk waren jullie TOPPERS tijdens deze run, net zoals Winfried met zijn TEAM_RFR. Want laten we eerlijk zijn, zonder een goede organisatie is er geen goede loop.
